Książka Wojciecha Tochmana "Eli, Eli", pomimo swoich niewielkich rozmiarów (135 stron) jest naprawdę książką trudną i nie można jej tak po prostu przerzucić, kartka po kartce, bez głębszych przemyśleń.
Fabuła jest niezwykle poruszająca. To zbiór reportaży, które przybliżają nam emocjonujący świat ludzi. Reporter i bohater reportażu prowadzą bardzo intymną dyskusję, która została przedstawiona bardzo delikatnie, ale przez to poznajemy szczery i prawdziwy świat ludzi przedstawionych.
To książka o tym, że praca reportera jest trudna, bo wejście do obcego świata, poznanie go i oswojenie, musi się skończyć. Ludzie, których poznajemy - odchodzą. Pozostają tylko słowa i myśli, dlatego warto poznać losy bohaterów przedstawionych przez Tochmana.
Mam poczucie, że to zupełnie inny rodzaj reportażu. Tym razem reporter poświęca całego siebie, by poznać to, co chce przedstawić. Praca reportera to ogromna odpowiedzialność i wielkie emocje. To książka dla tych, którzy w dzisiejszym świecie nie wierzą w empatię i dla tych, którzy myślą, że dziś wszystko dzieje się dla pieniędzy... otóż nie!
