Tak się składa, że na książkę Magdaleny Grzebałkowskiej "Beksińscy. Portret podwójny" czekało w naszej bibliotece wielu czytelników, których interesuje literatura biograficzna. Nie zawiedli się, bo książkę mamy, no i jednogłośnie orzekli, że warto było czekać, bo lektura bardzo dobra, godna polecenia, więc polecamy!
To pozycja o tyle istotna, o ile uświadomimy sobie, że życie Beksińskich było nietypowe, bo złożone z buntu, artystycznej wrażliwości, egzystencjalnych pytań i ciągłych znaków zapytania, które piętrzyły się, powodując ich zagubienie w świecie. Obaj, choć związani ze sobą pokrewieństwem, byli zupełnie różni. Ich relacje charakteryzowała nieumiejętność wyrażania uczuć wobec siebie. Mur, który zbudowali wokół siebie, był dla nich nie do przeskoczenia.
Mam wrażenie, że to książka o emocjach, które skutecznie towarzyszyły im do kresu życia. To bardzo ciekawa podróż, którą Grzebałkowska przedstawia w sposób bardzo rzetelny i prawdziwy. Myślę, że warto poznać tę historię, by zastanowić się nad rolą, jaką w życiu każdego z nas pełnią emocje.
